یاری امام حسین {ع}

به شناختی عمیق نسبت به کیستی خودمان بستگی پیدا میکند.

به این موضوع که انسان کیست؟

ازکجاآمده وبه کجا می رود؟

آنانی که خودراموجودی محدود وفانی تصورمی کنند

واسیر این چرخه گردون وتکراری میباشند

مسلما شخصیت امام هیچ جذابیتی برایشان نخواهد داشت .

چنین افرادی در غرور وفریب زندگی بسر میبرند

وعاقبتی جز هلاکت نخواهند داشت.

اما کسانی که به واسطه ایمان به خداوند

وکلام بر حقش به راه خداوند ایمان آورد ه اند

وبه بینش وآگاهی نابی دست یافته اند

خود حقیقی وکمال خود را در امام مشاهده میکنند.

آن خود بی نهایت ومقدسی که در ازل خداوند به

عنوان خلیفه خود آفریدواز روح خود در ما دمید .

به جز عده کمی که از امام حمایت نمودند

دیگران در برداشتی غلط از شخصیت خودشان بسر میبردند.

وامام با فریاد هل من ناصرا ینصرنی آخرین کوششهای خود را انجام میداد

تاکسانی که مستحق رستگاری ونجات هستند

از کاروان نور وملکوت الهی باز نمانند.

حسین ع نوریست که هرگز خاموش نمی شود.